Spektakle
„Umrzeć ze śmiechu”
„Umrzeć ze śmiechu” to błyskotliwie napisana przez amerykańskiego aktora, reżysera i scenarzystę Paula Elliotta komedia, pełna czarnego humoru i zaskakujących zwrotów akcji, która pod komediową warstwą, umiejętnie przemyca ważne życiowe tematy.
„Ballady i romanse”
„Ballady i romanse” główną ideą zadania realizowanego od 4.05.2022 do 30.11.2022 r. było skupienie wokół projektu młodych, profesjonalnych artystów...
„Zażynki”
Mówiony tekst sztuki jest oczywiście istotą, ale tutaj wzbogacony jest o różnego rodzaju dźwięki (szelesty, szumy, trzaskanie drzwi, odgłosy kroków itp.), które nadają mu głębi i realizmu...
Moja droga
„Moja droga” – spektakl nawiązywał do twórczości Irit Amiel, która w swojej poezji i opowiadaniach poruszała tematy związane z historią dzielnicy Stare Miasto, w tym częstochowskich Żydów...
„Pokazy improwizacji aktorskiej grupy „The Konrads”
Częstochowską grupę improwizacji stworzył Paweł Bilski, Dyrektor Teatru Nowego, aktor i producent, Prezes Zarządu Fundacji Oczami Brata. Grupę tworzą aktorzy i aktorki związani nie tylko z częstochowską sceną: Marta Honzatko, Iwona Chołuj, Aleksandra Tokarczyk, Agnieszka Łopacka, Adam Hutyra
„Wielka wyprawa na drugi koniec miasta”
„Wielka wyprawa na drugi koniec miasta” to zabawna i pouczająca opowieść dla dzieci, młodzieży i dorosłych o młodej dziewczynie Lenie, która wymarzyła sobie nietypowy prezent na swoje urodziny. Chciałaby się wybrać w pierwszą, samodzielną wyprawę autobusem! Urodzinowy bilet okazuje się nie tylko spełnieniem jej marzeń, ale też początkiem przygody, nowych znajomości i licznych perypetii...
„Apok@lipsa covidowa
„Apok@lipsa covidowa" opowiada o zdalnym nauczaniu prowadzonym w szkołach i na uczelniach podczas epidemii koronawirusa. Temat został pokazany w sposób komediowy, jego powaga – przełamana jest groteską.
„Cebula”
„Trudno mi nawet pomyśleć, o czym myślę” – mówi główny bohater, który niczym tytułowa cebula, ma tyle warstw, że aż trudno dostać się do środka. Twórcy spektaklu jednak tego dokonują, sięgają do wnętrza osoby z niepełnosprawnością, nadają myślom kolory, nazywają uczucia. Docierają jednak dużo głębiej, przez ludzkie historie ukazując to, jak żyją rodziny osób z niepełnosprawnościami. Odczarowują schematy, łamią uprzedzenia, pokazują to, że świat ten ma rozmaite odcienie, tu nie ma miejsca na wyłącznie czerń i biel.
