„Trudno mi nawet pomyśleć, o czym myślę” – mówi główny bohater, który niczym tytułowa cebula, ma tyle warstw, że aż trudno dostać się do środka. Twórcy spektaklu jednak tego dokonują, sięgają do wnętrza osoby z niepełnosprawnością, nadają myślom kolory, nazywają uczucia. Docierają jednak dużo głębiej, przez ludzkie historie ukazując to, jak żyją rodziny osób z niepełnosprawnościami. Odczarowują schematy, łamią uprzedzenia, pokazują to, że świat ten ma rozmaite odcienie, tu nie ma miejsca na wyłącznie czerń i biel.
